Afrika was voor de meeste Europese landen vóór de periode van het modern imperialisme nog een onbekend werelddeel. Rond 1800 trokken de eerste blanke ontdekkingsreizigers de Afrikaanse binnenlanden in. De Schotse arts Mungo Park maakte een avontuurlijke reis door de binnenlanden van West-Afrika. Hij kwam ook in het gebied van het tegenwoordige Mali. Park was stom verbaasd over de steden die hij er aantrof. Andere ontdekkingsreizigers, missionarissen en zendelingen volgden Parks voorbeeld. Ze wilden de christelijke beschaving verspreiden in de gebieden ten zuiden van de Sahara. Die tochten eindigden vaak in een bittere teleurstelling. Er was geen steun van de regeringen van Europese landen.

Conferentie van Berlijn

De conferentie van Berlijn was een grote vergadering tussen alle Europese landen met kolonies. Hier maakten ze regels voor de verdeling van Afrika. Zodat alle grote Europese landen eerlijk het land verdeelden.

De conferentie van Berlijn was tussen november 1884 en februari 1885. De conferentie was bijeen geroepen door de Duitse president Bismarck omdat hij van Duitsland een belangrijk land wilde maken. Bovendien zag hij dat dit een mooie gelegenheid was om Frankrijk en Engeland tegenop elkaar te zetten, want als Frankrijk en Engeland ruzie zouden krijgen zou dat erg gunstig zijn voor Duitsland.

In nog geen 20 jaar was heel Afrika bezet door Belgie, Engeland, Frankrijk, Duitsland, Italië, Portugal en Spanje.

- België bezette Kongo
- Engeland bezette het zuiden en oosten van Afrika
- Frankrijk bezette het noorden en westen
- Duitsland bezette Namibië en Kameroen
- Italië bezette Libië
- Portugal bezette Angola Mozambique
- Spanje bezette het zuiden van Marokko.

Voor 1880 was het grondgebied van Afrika verdeeld over meer dan 10.000 stammen. In 1900 bestond Afrika uit nog maar 40 landen. In 36 van die landen was er een bestuur onder leiding van een Europees land. Dat betekend dat nog maar 4 landen bestuurd werden door Afrika. Zelfs woestijngebieden werden bezet.

Europese handelaren en bedrijven haalden grondstoffen uit Afrika en exporteerden er goedkope Europese producten naartoe. Uit Afrika kwam goud, ivoor, cacao, koper en rubber. Veel Afrikaanse ambachtlieden werden daardoor werkloos. Want ze konden niet op, tegen de goedkope Europese producten. Europese bestuurders zagen nu veel voordelen in de ontwikkeling van Afrika.

Missionarissen en zendelingen gingen opnieuw op pad om het christelijke geloof en de Europese beschaving te verspreiden. Gesteund door het Europese bestuur en geholpen door de betere verbindingen hadden ze nu meer succes bij de bevolking. Ook was de kans om in de Afrikaanse binnenlanden te overleven veel groter geworden, en dat kwam door de komst van een nieuw geneesmiddel tegen malaria.

 Dit plaatje is de verdeling van Afrika. Bron: google, verdeling Afrika

Dit is de conferentie van Berlijn in 1885. Bron: google, conferentie van Berlijn, 1885